آنها با ترکیب فناوری نانو، هوش مصنوعی و محاسبات قدیمی به این نتیجه رسیدند که انسان‌ها در آینده می‌توانند مغز خود را به صورت یکپارچه به فضای ابری رایانه‌ها متصل کنند تا اطلاعاتی از اینترنت در زمان واقعی به دست آورند.

“رابرت فریتاز”(Robert Freitas)، از نویسندگان این پژوهش گفت: نانوبوت‌هایی که در مغز تعبیه می‌شوند، می‌توانند مانند رابط‌هایی میان ذهن انسان و ابررایانه‌ها عمل کنند و امکان دانلود اطلاعات را برای ذهن ممکن سازند.

وی افزود: این ابزار می‌توانند عروقی که از سد خونی مغز و یا حتی از سلول‌های مغز می‌گذرند، هدایت کنند. سپس، اطلاعات کدگذاری شده را به صورت بی‌سیم از فضای ابری ابررایانه به زمان واقعی انتقال می‌دهند و امکان بررسی و استخراج داده‌ها را فراهم می‌کنند.

به گفته پژوهشگران، به کار بردن نانوبوت‌ها، موجب توقف ارتباط میان مغز انسان و رایانه‌ها نمی‌شوند. شبکه‌ای از مغزهای متصل شده می‌تواند یک “ابرمغز جهانی” به وجود آورد که امکان جمع‌آوری افکار را فراهم می‌کند.

پژوهشگران در آزمایش‌های اخیر خود توانستند در قالب یک “شبکه مغزی”، ظرفیت همکاری مغز انسان‌ها را در کارهای مشترک نشان دهند. آنها سیگنال‌های الکتریکی مغز چندین داوطلب را با کمک نوار مغزی ثبت کردند و داوطلبان طی یک بازی، به همکاری با یکدیگر پرداختند.