در Twitter Data Dash بازیکنان کنترل یک سگ آبی را به دست می گیرند که استخوان ها را می خورد و او را از مقررات سایت مطلع می کند.

روز جمعه، ایلان ماسک اعلام کرد که خرید 45 میلیارد دلاری خود از توییتر را متوقف می کند، زیرا او به تازگی متوجه جعلی بودن برخی از حساب های موجود در این سایت شده است.
اما این عجیب ترین اتفاقی نیست که در این هفته برای پلتفرم رسانه های اجتماعی محاصره شده رخ داده است. زیرا در روز سه‌شنبه، مدیران برتر فعلی، شاید در تلاش برای نشان دادن دیدگاه خود برای سایت، یک بازی مرورگر به سبک سوپر نینتندو را منتشر کردند که سیاست خصوصی توییتر را خلاصه می‌کند.
این پلتفرم از Twitter Data Dash پرده برداری کرد، که مانند یک پلتفرم قدیمی با اسکرول جانبی بازی می کند که با دوز سالمی از اضطراب اطلاعات نادرست آغشته شده است.

شما کنترل یک توله سگ آبی به نام دیتا را به دست می گیرید و وظیفه دارید پنج استخوان پنهان شده در هر یک از محیط های شهری روز بازی را بازیابی کنید. (Sonic the Hedgehog 2 آنالوگی بود که من مدام در طول گیم پلی خود به آن بازمی گشتم.) پس از اینکه هدف خود را کامل کردید، سطح به پایان می رسد و توییتر با یک نقطه صحبت تقطیر شده از صفحه اخلاقی خود به شما برکت می دهد. مورد مثال: وقتی اولین مجموعه استخوان‌هایم را جمع‌آوری کردم، پیامی روی صفحه ظاهر شد که به من اطلاع داد در صورت تمایل می‌توانم از تبلیغات هدفمند توییتر انصراف دهم. بار دوم، دستورالعمل هایی در مورد نحوه فیلتر کردن DM هایم به من داده شد

من غرایز را در اینجا دریافت می کنم. همه افراد در اینترنت مشروط شده‌اند که کورکورانه در هر قرارداد شرایط خدماتی که با آن مواجه می‌شویم پیمایش کنند، بنابراین ایده متراکم کردن برخی از نکات ظریف در یک مرورگر تعاملی و چیبی، تا حدی منطقی سودمند است. از این گذشته، این شرکت به تازگی سیاست حفظ حریم خصوصی خود را بازنویسی کرده است و مطمئناً می تواند از روابط عمومی مثبت استفاده کند. اما برخی از پیام‌ها در بازی متناقض هستند. در سکانس آغازین، به ما گفته می‌شود که دیتا می‌خواهد از همه «تبلیغات گربه‌ای» سرزده در راه خود اجتناب کند. مطمئناً، با چند گربه‌سنگ مواجه می‌شوید که پروپاگاندای نقش‌دار گربه‌سان را به صدا در می‌آورند، که دیتا باید از آنها طفره رود تا آسیبی نبیند. اما چگونه این به پلت فرم واقعی ترجمه می شود؟ آیا توییتر به من می گوید که باید از هر تبلیغی که در جدول زمانی خود می بینم عبور کنم؟ آیا می توان اذعان کرد که برای حضور در شبکه های اجتماعی باید مدام از الگوریتم طفره رفت؟

سایت فناوری Gizmodo اشاره می‌کند: «اگر توییتر واقعاً می‌خواست در این سطح دقیق باشد، پس آزادانه در شهر می‌دوید، از آدم‌های بد طفره می‌رفت و استخوان‌هایی با منشا تا حدی مشکوک جمع‌آوری می‌کردید». در عوض، آدم‌های بد اجتناب‌ناپذیر هستند، و نه تنها به‌طور فعال روی توله‌ی دیتا بیچاره‌تان جمع می‌شوند و ریه‌های کوچک او را خرد می‌کنند، بلکه شما، بازیکن، باید با این آگاهی زندگی کنید که دیتا مدت زیادی خفه خواهد شد. بعد از اینکه از بازی خارج شدید."
مسئله مهم تر توییتر دیتا داش این است که بازی خیلی سرگرم کننده نیست. کنترل ها بیش از حد شناور هستند: در حال حاضر دکمه پرش به فلش بالا نشان داده شده است، و این دیوانه کننده است. اگر باید سیاست‌های خصوصی‌مان را بازی‌سازی کنیم - اگر این کابوس‌هایی است که باید از آن عبور کنیم - پس من خواهان دقتی شبیه حلقه الدن هستم. در این مرحله، این کمترین کاری است که توییتر می تواند انجام دهد.